کد مطلب:137425 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:193
نماز شب زینب در شام غریبان
البته در این گفتارم هیچ گونه غلو و تندروی نكردم، چه این كه منظورم از ایمان، آن ایمان صحیح و كامل است كه صاحب آن در تحت هر شرایطی از اطاعت و فرمانبرداری خدا و رضایت و خشنودی او منصرف و منحرف نگردد. و آنچه كاملا دلالت بر این حقیقت دارد، قیام زینب علیهاالسلام به پیشگاه خداوند متعال در شب یازدهم برای نماز شب است، و حال آنكه مردانش بدون سر بر روی زمین افتاده و خاك ها بر بدن های بی سر آنان نشسته، و زنان و اطفال نیز از اطراف و اكناف مشغول به گریه و زاری بوده و در دهشت و حیرت بسر می بردند؛ و از طرفی لشگر دشمن از تمامی جوانب او و اسیران را احاطه و محاصره كرده بودند.
نماز زینب علیهاالسلام در چنین لحظه ای مانند نماز جدش رسول خدا صلی الله علیه و اله در مسجد الحرام بود كه مشركین از اطراف با سنگ آن حضرت را زده و در حالت سجده شكمدانه گوسفند به سر آن جناب پرتاب می كردند. نماز زینب علیهاالسلام در چنین شرایطی، مانند نماز پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام در قلب معركه ی صفین، و مانند نماز برادرش سیدالشهدا علیه السلام در ظهر
عاشورا بود، در حالی كه تیرها و نیزه ها از هر سو بسان سیل به طرف ایشان گسیل می شدند.
ای عزیز! بهت زده نشوی اگر بگویم: نماز حضرت زینب علیهاالسلام در شب یازدهم محرم، در حقیقت تشكر از خدا بود به خاطر آن نعماتی كه حضرت حق به او ارزانی داشته است. آری، زینب علیهاالسلام همه ی این حوادث و مصائب را نه نقمت بلكه نعمتی می داند كه خداوند متعال خاندان نبوت را از سایرین مخصوص گردانیده است. و اگر به خاطر مصائب و یا نعمات نبود هرگز خاندان پیامبر در پیشگاه الهی در نظر مردم این قدر دارای مقام و منزلت نمی شد.
و برای مؤمن عارف جای هیچ گونه شك و تردیدی نیست كه اگر اهل بیت علیهم السلام از خداوند سبحان برای دفع ظلم از خودشان، مسئلت كرده و بر مسئلت و خواست خود در جهت هلاك و نابودی ظالمین، اندك اصراری می ورزیدند، هر آینه خداوند خواستشان را اجابت می نمود. چنانكه هیچ مسلمانی شك ندارد كه اگر رسول خدا صلی الله علیه و اله علیه مشركین قریش دعا كرده و بر آنان نفرین می فرمود، خداوند سریعا دعایش را اجابت می كرد.
اما اگر اهل بیت در موقع خطر دعا می كردند و اجابت می شد و بر دشمنان پیروز می شدند، هرگز به آن كرامتی كه به خاطر خشنودی خدا و جهاد و شهادت رسیدند، نائل نمی شدند، و در این جا است كه تفسیر سخن حسین علیه السلام را درمی یابیم كه فرمود: «رضی الله رضانا اهل البیت؛ نصبر علی بلائه، و یوفینا اجور الصابرین» خوشنودی خدا، خوشنودی ما اهل بیت است؛ هنگام مصیبت صبر می كنیم و خداوند
به ما اجر صابرین عطا می فرماید. و نیز معلوم شود معنای بیان علی علیه السلام در پاسخ به كسی كه سؤال كرد: چگونه صبر می كنی وقتی ببینی كه محاسنت به خون سرت رنگین می شود؟ حضرت فرمود: این جا از جاهایی نیست كه صبر كرده شود، بلكه جای بشارت و شكرگزاری است.
نماز زینب علیهاالسلام در چنین لحظه ای مانند نماز جدش رسول خدا صلی الله علیه و اله در مسجد الحرام بود كه مشركین از اطراف با سنگ آن حضرت را زده و در حالت سجده شكمدانه گوسفند به سر آن جناب پرتاب می كردند. نماز زینب علیهاالسلام در چنین شرایطی، مانند نماز پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام در قلب معركه ی صفین، و مانند نماز برادرش سیدالشهدا علیه السلام در ظهر
عاشورا بود، در حالی كه تیرها و نیزه ها از هر سو بسان سیل به طرف ایشان گسیل می شدند.
ای عزیز! بهت زده نشوی اگر بگویم: نماز حضرت زینب علیهاالسلام در شب یازدهم محرم، در حقیقت تشكر از خدا بود به خاطر آن نعماتی كه حضرت حق به او ارزانی داشته است. آری، زینب علیهاالسلام همه ی این حوادث و مصائب را نه نقمت بلكه نعمتی می داند كه خداوند متعال خاندان نبوت را از سایرین مخصوص گردانیده است. و اگر به خاطر مصائب و یا نعمات نبود هرگز خاندان پیامبر در پیشگاه الهی در نظر مردم این قدر دارای مقام و منزلت نمی شد.
و برای مؤمن عارف جای هیچ گونه شك و تردیدی نیست كه اگر اهل بیت علیهم السلام از خداوند سبحان برای دفع ظلم از خودشان، مسئلت كرده و بر مسئلت و خواست خود در جهت هلاك و نابودی ظالمین، اندك اصراری می ورزیدند، هر آینه خداوند خواستشان را اجابت می نمود. چنانكه هیچ مسلمانی شك ندارد كه اگر رسول خدا صلی الله علیه و اله علیه مشركین قریش دعا كرده و بر آنان نفرین می فرمود، خداوند سریعا دعایش را اجابت می كرد.
اما اگر اهل بیت در موقع خطر دعا می كردند و اجابت می شد و بر دشمنان پیروز می شدند، هرگز به آن كرامتی كه به خاطر خشنودی خدا و جهاد و شهادت رسیدند، نائل نمی شدند، و در این جا است كه تفسیر سخن حسین علیه السلام را درمی یابیم كه فرمود: «رضی الله رضانا اهل البیت؛ نصبر علی بلائه، و یوفینا اجور الصابرین» خوشنودی خدا، خوشنودی ما اهل بیت است؛ هنگام مصیبت صبر می كنیم و خداوند
به ما اجر صابرین عطا می فرماید. و نیز معلوم شود معنای بیان علی علیه السلام در پاسخ به كسی كه سؤال كرد: چگونه صبر می كنی وقتی ببینی كه محاسنت به خون سرت رنگین می شود؟ حضرت فرمود: این جا از جاهایی نیست كه صبر كرده شود، بلكه جای بشارت و شكرگزاری است.